ΕΝΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΛΙΓΟΤΕΡΟ
Ακόμα κι αν είχε πουληθεί το οικόπεδο, τα οφειλόμενα στους πρώην εργαζόμενους της Φίλκεραμ δεν θα μπορούσαν να διανεμηθούν λόγω ανακοπών από τράπεζες-πιστωτές της Α.Ε.
Πιστεύαμε ότι η πτωχευτική διαδικασία που όριζε ο νόμος 4336/2015, ότι δηλαδή έπαυε το «προνόμιο» των εργαζομένων έναντι των τραπεζών, δεν μας αφορούσε διότι η δική μας πτώχευση είναι του 2011.
Αμ’ δε. Θέλετε η νομοπαρασκευαστική δεινότητα της τότε κυβέρνησης, θέλετε η απληστία των επώνυμων δικηγόρων, η Alpha Bank και η Τράπεζα Πειραιώς κατάφεραν να πετύχουν ανακοπή στη διανομή των οφειλόμενων στους πρώην εργαζόμενους της «Ελευθεροτυπίας». Η διανομή θα γινόταν από τα έσοδα του πλειστηριασμού του ακινήτου της. Η πτώχευσή της έγινε το 2014.
Κινητοποιήσεις των πρώην εργαζόμενων της «Ελευθεροτυπίας».
Τελικά, στις 30 Ιουλίου, ψηφίστηκε τροπολογία ότι σε πτωχεύσεις που βρίσκονται σε εξέλιξη για τη μεν κατάταξη των πιστωτών ισχύει το δίκαιο της ημέρας κήρυξης της πτώχευσης αλλά και ότι η άσκηση ένδικων μέσων κατά της κατάταξης των πιστωτών δεν αναστέλλει τη διανομή.
Κατεβάστε εδώ την τροπολογία.
«ΠΟΙΟΣ ΩΦΕΛΕΙΤΑΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΑΤΑΛΗΨΗ ΤΗΣ ΒΙΟ.ΜΕ.»
Έχουμε αναφέρει από το Site αυτό, ότι ο τελικός κερδισμένος από την κατάληψη της ΒΙΟ.ΜΕ. είναι η προηγούμενη εργοδοσία. Οι ενδείξεις πλέον πληθαίνουν:
ΓΕΓΟΝΟΣ 1o
Την Παρασκευή 12 Οκτώβρη, στο 2ο Φεστιβάλ Συνεργατισμού που έγινε στο κατειλημμένο εργοστάσιο της ΒΙΟ.ΜΕ. μια μεγάλη παρέα «εορταζόντων» ήταν ιστιοπλόοι μιας κάποιας ηλικίας. Από την ΒΙΟ.ΜΕ. Α.Ε., όλοι ξέρουμε ποια ήταν εξέχουσα ιστιοπλόος.
ΓΕΓΟΝΟΣ 2o
Στο CAPITAL.gr, ναι.... στο CAPITAL.gr, την Πέμπτη 24 Οκτώβρη, ο κ. Μάκης Αναγνώστου δίνει συνέντευξη ως CEO της αυτοδιαχείρισης, αλλά και ως οικονομικός αναλυτής προεξοφλώντας τη νέα τιμής εκκίνησης για το ακίνητο. Απολαύστε την συνέντευξη εδώ. Στη συνέχεια υπάρχει το γνωστό «ιστορικό» όπου δεν αληθεύουν ούτε τα σημεία στίξεως. Βέβαια το «υπογράφει» το ΑΠΕ-ΜΠΕ που είναι τόσο αξιόπιστο, όσον αφορά τη ΒΙΟ.ΜΕ., όσο και ο ΔΕΔΔΗΕ που δεν βρίσκει πού είναι ο διακόπτης του ρεύματος.
Τώρα μάθαμε και την συμφωνία: 20 – 120 (σε στρέμματα).
Όποιος ενδιαφέρεται να δουλέψει στη φύλαξη του εργοστασίου να απευθυνθεί στο φυλάκιο.
ΕΠΑΝΑΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ SITE
Ζούμε σε μία κοινωνία όπου η αλήθεια των γεγονότων έχει να κάνει με το πόσα likes έχει στο Facebook η περιγραφή τους από μια ομάδα χρηστών, ή τι γράφει η Wikipedia όπου μπορεί να γράψει οποιοσδήποτε, ή ακόμη και τι μας λέει ένα ντοκιμαντέρ όπου ο δημιουργός του δεν έχει καταλάβει ουσιώδη στοιχεία της υπόθεσης (ή δεν ήθελε να καταλάβει). Όταν δε, τα γεγονότα αυτά μας τα πλασάρουνε σαν μία «ηρωική» ιστορία εργατικής «πρωτοπορίας» τα ενστερνιζόμαστε και τα διαδίδουμε χωρίς καμία κριτική σκέψη.
Σε μία τέτοια κοινωνία λοιπόν, είναι απολύτως απαραίτητο να λειτουργεί το site αυτό όπου, όπως και στο παρελθόν, να αναδεικνύεται η αλήθεια με επιχειρήματα και ντοκουμέντα. Δεν κάνουμε αντίλογο. Δεν γίνεται αντίλογος στα ψέματα. Θα προσπαθήσουμε με βάση την απλή λογική να «φωτίσουμε» τις ενέργειες όλων των εμπλεκόμενων στην πτώχευση της ΦΙΛΚΕΡΑΜ και, κατά συνέπεια, και στην κατάληψη της ΒΙΟΜΕ.
Τις επόμενες μέρες θα γίνει μία προσπάθεια ώστε στο site αυτό να αναρτώνται και οι απόψεις των πρώην εργαζόμενων της ΦΙΛΚΕΡΑΜ και όχι μόνο του Σωματείου. Θα συνεννοηθούμε με τους προγραμματιστές του site και θα επανέλθουμε.
ΣΥΜΠΛΗΡΩΘΗΚΑΝ ΟΚΤΩ ΧΡΟΝΙΑ…
Πριν από μερικές μέρες συμπληρώθηκαν οκτώ χρόνια από τότε που έκλεισε το εργοστάσιο. Έκλεισε για τη συντήρηση των Χριστουγέννων και δεν ξαναλειτούργησε ποτέ.
Μετά την Πρωτοχρονιά του 2011 κι ενώ περιμέναμε να λειτουργήσει ξανά η παραγωγή, άρχισε να φαίνεται η πρόθεση της εργοδοσίας για πτώχευση. Παρά τις προσπάθειες του Σωματείου για εξεύρεση κάποιας λύσης (μειωμένο ωράριο, πληρωμή δεδουλευμένων «έναντι», τμηματική λειτουργία των γραμμών παραγωγής, κλείσιμο κάποιων τμημάτων που ήταν ασύμφορα κ.α.) δεν στάθηκε δυνατό να πεισθεί η εργοδοσία για την επαναλειτουργία του εργοστασίου. Η μόνιμη απάντηση της ήταν ότι οι τράπεζες δεν χρηματοδοτούσαν το κεφάλαιο κίνησης. Οι τράπεζες είχαν ζητήσει να βάλει το 10% του κεφαλαίου κίνησης η ίδια η εταιρία αφού οι ισολογισμοί της, τα πέντε τελευταία χρόνια, έκλειναν με ± 300.000 ευρώ για ένα τζίρο 30 έως 35 εκατομμυρίων (πριν από το 2005 οι ισολογισμοί έκλειναν με σοβαρά κέρδη). Δεν ήταν λοιπόν παράλογη η απαίτηση των τραπεζών για μια εταιρία τέτοιου μεγέθους. Οι μέτοχοι όμως, Έλληνες και Άγγλοι, είχαν αποφασίσει το κλείσιμο της και «δεν μπορούσαν να βρουν» τα 400-500.000 ευρώ που απαιτούνταν για λειτουργία ενός εξαμήνου. «Δεν έβλεπαν» ούτε την προφανή λύση (στροφή προς τις εξαγωγές λόγω του ισχυρού παγκοσμίου δικτύου πωλήσεων του Άγγλου εταίρου).
Τον Ιανουάριο του 2012, οι 225 εργαζόμενοι της εταιρίας απολύθηκαν από τον Σύνδικο της πτώχευσης, απλήρωτοι τους δέκα τελευταίους μήνες και χωρίς καμία αποζημίωση, αφού η εταιρία είχε πτωχεύσει. Η συντριπτική πλειοψηφία τους ήταν πάνω από 45 χρονών. Πού να βρεθεί δουλειά για τέτοιες ηλικίες στις συνθήκες που επικρατούσαν τότε αλλά και στα χρόνια που ακολούθησαν; Κάποιοι έφυγαν στο εξωτερικό, κάποιοι, οι μεγαλύτεροι, βγήκαν με μειωμένη σύνταξη, κάποιοι άλλοι ελάχιστοι, οι νεότεροι, βρήκαν δουλειά με πολύ μικρότερες απολαβές και οι περισσότεροι προσπαθούν να επιζήσουν ως τα 62 τους, με δουλειές part time και οκτάμηνα ειδικών προγραμμάτων για ηλικιωμένους ανέργους. Η οικογενειακή ζωή όλων «βυθίστηκε» κατακόρυφα από οικονομική άποψη.
Είχαμε ελπίσει τότε, ότι η περιουσία της εταιρίας θα μπορούσε να ρευστοποιηθεί γρήγορα ώστε να πληρωθούμε αυτά που μας χρωστούσε. Δυστυχώς όμως τα εμπορεύματα πουλήθηκαν σε εξευτελιστική τιμή. Από την κινητή περιουσία της εταιρίας, τα 2/3 της αξίας της οποίας αποτελούσαν οι δύο υπερσύγχρονες γραμμές παραγωγής, η μεν πρώτη γραμμή (του 2005) είχε ήδη πουληθεί από την εργοδοσία πριν την πτώχευση για να πληρώσει δήθεν το προσωπικό, την δε άλλη (του 2008) την πήρε η τράπεζα που τη χρηματοδότησε αφού δεν πληρώθηκε το leasing. Υπολογίζαμε όμως στο ακίνητο το οποίο όλοι γνώριζαν ότι είναι «φιλέτο» για την περιοχή που βρίσκεται και για το μέγεθός του.
Δεν είχαμε συνειδητοποιήσει τη χρονοβόρα πτωχευτική διαδικασία που την κάνει ακόμη πιο χρονοβόρα η νοοτροπία των δικαστηρίων. Η αρχική διαδικασία της πτώχευσης κράτησε πέντε μήνες και ήδη από τον Μάιο του 2012 είχαν αρχίσει οι πλειστηριασμοί των κινητών και των εμπορευμάτων. Για το ακίνητο όμως ο πρώτος πλειστηριασμός ορίστηκε για τον Ιανουάριο του 2016. Και τότε η Κυβέρνηση πιστεύοντας ότι βρήκε το πρότυπο της εκβιομηχάνισης της χώρας στους καταληψίες της ΒΙΟΜΕ (κατάληψη τμήματος του ακινήτου της ΦΙΛΚΕΡΑΜ) εξέδωσε Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου στις 30 Δεκεμβρίου του 2015, όπου «για εθνικούς λόγους» ανέστειλε τους πλειστηριασμούς της ΦΙΛΚΕΡΑΜ για έξι μήνες. Όταν πέρασαν οι έξι μήνες, η καθυστέρηση «πέρασε» στα χέρια των δικαστών. Τι κι αν οι πτωχευτικοί κώδικες (του 2007 και του 2013) ορίζουν 15 μέρες για να αλλάξει η τιμή εκκίνησης ενός ακινήτου μετά από άγονη σειρά πλειστηριασμών; Στην περίπτωσή μας η πρώτη μείωση της τιμής εκκίνησης ολοκληρώθηκε τον Οκτώβριο του 2017 και η δεύτερη τον Αύγουστο του 2018. Στις 13 Δεκεμβρίου 2018 έκλεισε άγονα και αυτή η σειρά πλειστηριασμών του ακινήτου.
Το τραγικό είναι ότι περιμέναμε τον ΣΥΡΙΖΑ να ψάξει τον «δρόμο του χρήματος» γι’ αυτούς που έκλεισαν τις επιχειρήσεις τους, αλλά δυστυχώς δεν έκανε ούτε αυτό. Τραγικότερο όμως είναι ότι όλα τα ΜΜΕ γραπτά και ηλεκτρονικά που θεωρούν τον εαυτό τους «αριστερό», «προοδευτικό», «με τον εργάτη», «ενάντια στην εξουσία», «ενάντια στο κεφάλαιο» κλπ κλπ, ξιφουλκούν εναντίον μας και μας βρίζουν γιατί θέλουμε να πουληθεί το ακίνητο «αφού έτσι θα λήξει το εγχείρημα της ΒΙΟΜΕ». Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η Εφημερίδα των Συντακτών πολλοί εργαζόμενοι της οποίας είχαν απολυθεί από την εργοδοσία της «Ελευθεροτυπίας» απλήρωτοι. Όταν πριν από τρεις μήνες πουλήθηκε το ακίνητο της «Ελευθεροτυπίας» και υπήρξε ικανοποίηση ότι θα πάρουν τα χρήματα τους πιστέψαμε ότι θα καταλάβαιναν τη θέση μας και θα σταματούσαν να πανηγυρίζουν κάθε φορά που ο πλειστηριασμός του ακινήτου της ΦΙΛΚΕΡΑΜ κηρυσσόταν άγονος. Το ίδιο θα περίμενε κανένας και από τους εργαζόμενους της ΕΡΤ. Ένιωσαν κι αυτοί «τι εστί κλείσιμο». Όμως αυτοί θεωρούν τον εαυτό τους «σε άλλο επίπεδο» από τους εργαζόμενους σε ένα εργοστάσιο.
Το σωματείο μας δεν είναι, με τη στενή έννοια, εργατικό, δεν έχουμε εκπροσώπους σε ομοσπονδίες, δεν υπάρχουν επαγγελματίες συνδικαλιστές, τα μέλη του Δ.Σ. είναι άνθρωποι του μεροκάματου χωρίς προσβάσεις σε κόμματα, ΜΜΕ, ακολούθους στο facebook, likers στα sites, επαφές για «ντοκιμαντέρ» ή «συνεντεύξεις» στο VICE. Αποτελείται από τους πρώην εργαζόμενους της εταιρίας που προσπαθούν να βρουν το δίκιο τους. Αρχίσαμε να αντιδρούμε στο «εγχείρημα της ΒΙΟΜΕ» από το καλοκαίρι του 2017 (με μόνο μέσο αυτό το site και κάποιες επιστολές διαμαρτυρίας) όταν καταλάβαμε ότι λόγω της ιδεολογικής προπαγάνδας που έχει γίνει γι’ αυτό, ο κρατικός μηχανισμός (Υπουργεία, Δικαιοσύνη, ΙΚΑ, ΔΕΗ, ΕΡΤ) εργάζεται ενάντια σ’ αυτό το δίκιο.
Για το Δ.Σ.